Artyści
Jadwiga Andrzejewska ur. 30.03.1915 - zm. 04.10.1977
Córka maszynisty teatralnego Józefa Andrzejewskiego i Zofii z Ludwickich. Grę aktorską rozpoczęła w łódzkim Teatrze Miejskim w grudniu 1923 w sztuce "Nauczycielka" u boku Ireny Solskiej, a następnie w Teatrze Popularnym. Po ukończeniu szkoły powszechnej ze względów materialnych podjęła pracę jako ekspedientka w składzie materiałów piśmiennych Leona Tybera, poza tym występowała jako girlsa w kabarecie Jar. Tam została zauważona przez Karola Adwentowicza, który widząc jej talent zaproponował przeprowadzkę do Warszawy i grę w teatrze. Jej debiut w Warszawie miał miejsce 15 września 1932 na scenie Teatru Kameralnego w "Dziewczętach w mundurkach", gdzie grała Manuelę. Otrzymawszy bardzo wysoką notę Antoniego Słonimskiego postanowiła pozostać w stolicy, występowała w kabarecie Nowy Momus, a od lutego 1933 w Teatrze Narodowym. Gościnnie grała w Teatrze Letnim, Ateneum i Polskim, od 1934 nie była związana na stałe z żadnym teatrem łącząc grę w filmach z występami w teatrach rewiowych i kabaretach. m.in. Stara Banda i Cyrulik Warszawski. W filmie występowała od 1933, gdy zadebiutowała w roli kwiaciarki w "Dziejach grzechu". Ogółem w okresie międzywojennym zagrała w piętnastu filmach m.in. w Dziewczętach z Nowolipek oraz Strachach. Po kampanii wrześniowej znalazła się we Lwowie, gdzie grała w kierowanym przez Konrada Toma Teatrze Miniatur. Teatr ten do 1941 wędrował po miastach radzieckich, zawiesił swoją działalność po wybuchu wojny radziecko-niemieckiej. Od listopada 1941 występowała w zespole Czołówki Teatralnej Armii Polskiej. W marcu 1942 wyruszyła z Armią Andersa przez Bliski Wschód do Mandatu Palestyny, występowała w teatrze rewiowym Feliksa Konarskiego, a następnie w teatrze polowym 2 Korpusu PSZ. Na przełomie 1944 i 1945 występowała w Polskim Teatrze Szkolnym, z którym odwiedziła Jerozolimę, Tel Awiw, Nazaret i Hajfę. W 1945 znalazła się z Teatrem Dramatycznym 2 Korpusu we Włoszech, a następnie w 1946 roku w Wielkiej Brytanii. Powróciła do Polski w 1947 i zamieszkała w rodzinnej Łodzi, gdzie występowała w Teatrze Syrena. W grudniu 1948 na kilka miesięcy przeniosła się do Warszawy, ale po kilku miesiącach na stałe osiadła w Łodzi grając w Teatrze Powszechnym. W kolejnych latach zmieniała sceny, były to m.in. Teatr im. Jaracza i Teatr Mały. Od 1966 do śmierci związana była z Teatrem Powszechnym. Zmarła mając 62 lata, spoczywa na Cmentarzu Komunalnym na Dołach w Łodzi (kwatera XXVIII, rząd 18, grób 6).
Jest patronką jednej z łódzkich ulic, 16 października 1998 roku na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi odsłonięto jej gwiazdę w Alei Gwiazd.
