Artyści

Adolf Glett ur. 30.11.-0001 - zm. 30.11.-0001

Glett Adolf Michał – rzeźbiarz, ur.  1911 roku w Kobierzynie w Krakowie – zm. 1981 roku w Buenos Aires;  W latach 1924-1928 podjął naukę w oddziale rzeźbiarskim w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego w Kołomyi. W latach 30. XX wieku studiował w Krakowie pod kierunkiem Xawerego Dunikowskiego, a następnie w Poznaniu w Wyższej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego na Wydziale Rzeźby i Brązownictwa.  W 1938 został powołany do wojska. Po agresji sowieckiej na Polskę 17 września 1939 roku  aresztowany i osadzony w ukraińskim więzieniu, a następnie zesłany na Syberię. W ramach tzw. amnestii zwolniono go z obozu w Workucie. Z Rosji przedostał się na Bliski Wschód z Armią gen. Władysława Andersa. Walczył pod Monte Cassino. W tym czasie wykonał płaskorzeźbę na cmentarz żołnierzy polskich ( reprodukcja pracy znajduje się w II tomie książki Melchiora Wańkowicza „ Bitwa o Monte Cassino”).

Po II wojnie Glett odbył klasyczne studia artystyczne w Rzymie.  W 1945 zdał egzamin  licencjacki na Wydziale Rzeźby Accademia di Belle Arti e Liceo Artistico. Swoje dwie rzeźby pokazał po raz pierwszy w Rzymie w 1944 roku na wystawie pt. „Agli amici artisti Polacchii”, na której swoje prace wystawiło 12 innych artystów z Sekcji Malarzy i Rzeźbiarzy II Korpusu. Glett związał się we Włoszech ze Związkiem Międzynarodowym Niezależnych Artystów, zwanym Art Clubem, którego inicjatorem był malarz Józef Jarema. Brał udział w  pierwszej wystawa uczestników grupy zatytułowana  Continuita – Ciągłość, która miała miejsce w 1945 roku w galerii San Marco. Wystawa spotkała się z zainteresowaniem w środowisku włoskim, gdzie szczególną uwagę zwrócono na znajomość i wyczucie  przez artystów polskich zagadnień, tworzącej się sztuki współczesnej. Ekspozycja ta wpisywała się jednocześnie w dyskusję o kryzysie obrazu i przedwojennych konwencji w kontekście wojennego horroru. Stawiała pytanie o to, jaka ma być sztuka przyszłości. W tym okresie Glet tworzył liczny popiersia artystów i polityków m.in. Józefa Piłsudskiego, Władysława Andersa czy Melchiora. Wańkowicza.

W 1946 roku wyjechał do Anglii. Po krótkim pobycie na Wyspach Brytyjskich osiadł  na stałe w Argentynie, gdzie prowadził własną pracownię rzeźbiarską. W Argentynie stworzył dwa znaczące dzieła pomnik Mikołaja Kopernika i Fryderyka Chopina, które stanęły w Buenos Aires.

Twórczość

Prace Gletta wpisują się w powojenny nurt rzeźby figuratywnej, odwołującej się do zagadnień cierpienia, samotności i kruchości ludzkiego życia. Jego prace charakteryzuje atmosfera pesymizmu. Opowiadają o dramacie człowieka poprzez swoją psychologiczną ekspresję, która widoczna jest zwłaszcza w portretach w glinie, pochodzących z wczesnej fazy twórczości artysty. W późniejszym okresie w Argentynie powrócił do monumentalnych, tradycyjnych w formie realizacji.

Literatura:

https://issuu.com/martarzepiska/docs/pr__ba6, dostęp 20 września 1918

Sienkiewicz Jan Wiktor, Artyści Andersa „Continuità e novità”, Warszawa-Toruń 2013.