Artyści
Wlastimil Hofman ur. 27.04.1881 - zm. 06.03.1970
Wlastimil Hofman – polski malarz, symbolista, zaliczany do sztuki tradycjonalistycznej; ur. w 1881 roku w Pradze – zm. 1970 roku w Szklarskiej Porębie. Od roku 1889 mieszkał w Krakowie. W latach 1896-99 studiował na tutejszym ASP w pracowniach Jacka Malczewskiego,Leona Wyczółkowskiego i Jana Stanisławskiego. Następnie w latach 1899-1901 podjął studia w Ecole de Beaux -Arts u Jean Leona Gerome’a. Przed wojną swoje życie dzielił między Paryżem a Krakowem, mieszkał też krótko w Wiedniu i w Pradze. Odbył podróż artystyczną do Włoch. Należał do różnych stowarzyszeń takich jak: czeskie Stowarzyszenie Artystów Manes, Wiedeńska Secesja i Towarzystwo Sztuka. Był współzałożycielem grupy Pięciu wraz z Leopoldem Gottliebem, Witoldem Wojtkiewiczem, Mieczysławem Jakimowiczem oraz Janem Rembowskim. Celem ugrupowania był powrót do idei Charlesa Baudelaira korespondencji sztuk (correspondance des arts).
Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 dostał się do niewoli sowieckiej. Po amnestii wraz z Legionem Czeskim wydostał się z Rosji. Przeżył tułaczkę przez Wołyń, Stambuł, Hajfę aż do Jerozolimy, gdzie życie kulturalne znajdujących się tu Polaków skupiało się wokół Domu Polskiego. W Jerozolimie obok Hofmana znaleźli się inni znani artyści m.in.: Stanisław Ligoń, Egga van Haardt, Tadeusz Terlecki i Janina Prażmowska, którzy kontynuowali nawet w tych warunkach własną twórczość. Dynamikę tamtejszego życia artystycznego pokazuje fakt otwarcia 11 listopada 1941 wystawy 70 obrazów Wastimila Hofmana pod kuratelą Ogniska Polskiego w Jerozolimie. Pokazano tu jego izraelskie krajobrazy, portrety ważnych na obczyźnie osobistości oraz obrazy, odnoszące się w sposób symboliczny do związków polsko- czeskich. Wystawa powiązana została z odczytem Hofmana na temat malarstwa polskiego oraz czeskiego. Wastimil Hofman po zakończeniu wojny zdecydował się w 1946 na powrót do kraju, do rodzimego Krakowa. A następnie przeniósł się do Szklarskiej Poręby, gdzie spędził resztę życia.
Twórczość
Twórczość Wlastimila Hofmana ukształtowała się pod wpływem jego mistrza i nauczyciela Jacka Malczewskiego. Jego malarstwo należy do symbolistyczno- alegorycznego nurtu w sztuce XX wieku. Dotyczy to zarówno motywów ikonograficznych, po które sięgał oraz stosowanej przez niego stylistyki i rozwiązań kompozycyjnych. Odwoływał się w swych obrazach do tematyki religijnej. Jego prace charakteryzuje swoista teatralizacja oraz konwencja, odwołująca się do sztuki ludowej. Był artystą konsekwentnym i wyjątkowo tradycyjnym. Pozostał wierny stylistyce i motywom wypracowanym w młodości do końca życia. Była artystą wyjątkowo płodnym. Pozostawił po sobie ok 400 tys. prac. Jego przyjaciel Jan Sztaudynger wspomina, że malował cały czas. W czasie wojenny w Jerozolimie stworzył 200 obrazów i 300 szkiców.
Literatura:
Kurpios Szymon, Malarstwo religijne Wlastimila Hofmana, Kraków 2006.
Sienkiewicz Jan Wiktor „Obraz sztuki czeskiej według Wlastimila Hofmana”, „Saeculum Christianum” 2003, R. 10: 1-2.
Sienkiewicz Jan Wiktor, Artyści Andersa „Continuità e novità”, Warszawa-Toruń 2013.
Jestem malarzem myśli i przeżyć - Wlastimil Hofman (1881-1970, katalog wystawy Małgorzata Ruszkowska-Macur, Muzeum Narodowe w Warszawie, 2013.
Szańca Józef, Wlastimil Hofman : artysta, malarz i poeta, Kraków 1996.
