Artyści

Aleksander Werner ur. 13.09.1920 - zm. 11.09.2011

Aleksander Stanisław Werner (1920-2011) był polskim artystą emigranckim, który pracował przez większość swojego życia zawodowego w Wielkiej Brytanii. Pracował w farbie, kolażu, drzeworycie i rzeźbie .
Aleksander Stanisław Werner urodził się 13 września 1920 r. W Brwinowie. Pochodził z trzech stuleci artystycznej tradycji, a jego rodzina wywodzi się od Josepha Wernera z linii uznanych polskich malarzy.  Obie strony jego rodziny przyjęły sztukę. Jego dziadek, Kristopher II Werner, był malarzem i architektem. Ojciec Wernera, Aleksander Werner (1886-1920), był absolwentem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, ale jego życie jako początkującego artysty zostało okrojone, gdy zginął w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku. Pozostawił ciężarną żonę, Maria. Werner, urodzony po śmierci ojca, odziedziczył swoje pędzle i pudełko farb.

Młodzież i służba wojskowa

Jako młodzieniec Werner przystąpił do polskich działań wojennych. W czasie służby wojskowej Werner był zatrudniony jako artysta wojenny, którego malarskie sceny były publikowane. W czasie swojej drugiej wojny światowej Werner wędrował z obozu jenieckiego w północnych lasach Rosji podczas i przyłączył się do Armii Polskiej gen. Andersa na Bliskim Wschodzie. W Palestynie zaprezentował swoją pierwszą graficzną pracę do wykorzystania w polskich wydawnictwach. Później kontynuował swoją pracę we Włoszech, przyciągając kolegów żołnierzy i malując włoski krajobraz. Podczas pobytu we Włoszech rysunki wojenne Wernera były publikowane w tekstach takich jak Kresowa Walczy W Itali.

Pod koniec działań wojennych Werner został przyjęty jako student drugiego roku Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie [Werner był jednym z ostatnich żyjących beneficjentów dżentelmeńskiej umowy między dwoma oficerami służącymi żołnierzom - jeden angielski, jeden polski - kiedy obaj byli przywiązani do brytyjskiej ósmej armii. Angielski rzeźbiarz i malarz Edward Bainbridge Copnall, który miał zostać mianowany dyrektorem The Sir John Cass College of Art, obiecał generałowi Andersowi, że zrobi wszystko, aby zabezpieczyć miejsca dla batalionu artysty / żołnierzy generała podczas przydzielania miejsc dla studentów została założona dla byłych wojskowych pod koniec wojny. W Sir John Cass College wzięło udział około 40 polskich studentów. To właśnie od tych artystów / byłych żołnierzy powstała grupa 49, której członkiem był Aleksander Werner.

Podczas swoich pierwszych lat w Wielkiej Brytanii, Werner koncentrował się na malarstwie i grafice, a jego skomplikowane drzeworyty były wystawiane w Londynie, Szwajcarii, Włoszech i Stanach Zjednoczonych. W latach 1954-55 Werner został wybrany do reprezentowania Wielkiej Brytanii na wystawie kolorowego drzeworytu Victoria and Albert Museum . Jego styl "dramatyczny"  sprawił, że jego drzeworyty stały się popularne w latach pięćdziesiątych jako ilustracje do książek marynarskich . Werner brał udział w brytyjskich i międzynarodowych wystawach drzeworytów do 1963 roku. Uczył także grawerunku drzewnego.

We wczesnych latach sześćdziesiątych Werner zwrócił się ku rzeźbie. Na dużej indywidualnej wystawie swoich prac z tego okresu, która odbyła się w galerii Drian w Londynie na początku lat 70., włączył 50 dynamicznych utworów w wypalanej glinie. Jego publiczne komisje rzeźbiarskie zawierały części dla Kościoła, [wyjaśnienia potrzebne] dla przemysłu i dla wielu budynków publicznych w Wielkiej Brytanii. Ogromna kolekcja jego prac znajduje się również w Toruniu, w którym prezentuje się jako wybitny europejski artysta XX wieku. [Pod koniec lat 60. artysta stworzył monumentalną aluminiową płaskorzeźbę dla biur Acton CAV Ltd w Londyn. W 1971 r. W siedzibie zarządu TESCO urządzono ceramiczny mural. Pozłacana płaskorzeźba znalazła dom przed tabernakulum w kościele w Manchesterze. Od 1976 r. Rzeźba Wernera powstała z topionego szkła.
Werner doznał  udaru w 1996 roku, który pozostawił go z ograniczoną mową i sparaliżował jego prawą stronę. To uniemożliwiło mu kontynuowanie jego rzeźbiarskiej twórczości, ale po długiej i zdecydowanej walce mógł kontynuować tworzenie kolegiów, małych obrazów i rysunków. Był osobistym triumfem, że mógł uczestniczyć w wózku inwalidzkim w wystawie swojej pracy w galerii POSK (Hammersmith, Londyn) w 2001 roku.

Artysta zmarł w Londynie 11 września 2011 r. Krótko przed swoimi 91. urodzinami. Honor jego sztuki został ponownie zaprezentowany w galerii POSK na jego Retrospektywnej Wystawie, która odbyła się we wrześniu 2012